urodzony 16 kwietnia 1881 roku w Kijowie, zmarł 25 sierpnia 1936 roku w Moskwie. W carskiej armii pułkownik Sztabu Generalnego, członek Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego. Od 1918 w Armii Czerwonej, w charakterze dowódcy uczestniczył w rosyjskiej wojnie domowej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej naczelny dowódca sił zbrojnych Armii Czerwonej (pełnił tę funkcję w latach 1919-1924).
10 marca 1920Dowódca Armii Czerwonej Siergiej Kamieniew zapowiada plan rozstrzygającego uderzenia na zachód. Plan został opracowany przez byłego carskiego pułkownika Borysa Szaposznikowa. Front Zachodni miał, zgodnie z jego założeniami, posuwać się po osi Smoleńsk-Warszawa-Berlin, zaś południowy po osi Lwów-Kraków i dalej na Bałkany.
21 lipca 1920Głównodowodzący Armii Czerwonej Siergiej Kamieniew wydaje rozkaz prowadzenia ofensywy bez uwzględnienia tak zwanej linii Curzona jako ewentualnej przyszłej granicy polsko-bolszewickiej.
30 lipca 1920Rok 1920 jako apogeum konfliktu idei / dr W. Janowski
8 sierpnia 1920Michaił Nikołajewicz Tuchaczewski po konsultacji z głównodowodzącym Armii Czerwonej Siergiejem Kamieniewem zmienia główny kierunek natarcia wojsk bolszewickich na Warszawę. Gros sił zostaje skierowane na północne Mazowsze z zadaniem przekroczenia Wisły w okolicach Włocławka, Płocka, Wyszogrodu, zaś tylko nieliczne wojska mają centralnie zaatakować warszawską Pragę od wschodu. W polskiej opinii sytuacja militarna zaczyna przypominać historyczną próbę zdobycia Warszawy z 1831 roku. Widoczne jest tu podobieństwo do zastosowanych przez carskich generałów wariantów Dybicza i Paskiewicza.