Urodzony 3 listopada 1867 roku w Przyłbicach w Galicji Wschodniej, zmarł 9 października 1950 roku w Korczynie. Hrabia, generał broni, minister spraw wojskowych II RP. W armii austrowęgierskiej służył w stopniu generała majora, dowódca III Brygady Legionów Polskich, a następnie całości Legionów. Na ich czele 1 grudnia 1916 roku wkroczył do Warszawy. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Cieszył się uznaniem Rady Regencyjnej, a 16 listopada został przez Józefa Piłsudskiego mianowany szefem Sztabu Generalnego. Na własną prośbę w 1919 roku został dowódcą Frontu Litewsko-Białoruskiego, następnie podczas wojny polsko-bolszewickiej dowódcą 4 Armii. Od 5 lipca 1920 roku dowódca Frontu Północno-Wschodniego, gdzie do początków sierpnia kierował walką w odwrocie. Z powodu choroby (czerwonki) i nieporozumień z Józefem Piłsudskim musiał odejść ze stanowiska, jednak już w październiku 1920 roku ponownie zgłosił gotowość do służby.
