(1869-1947) generał porucznik armii rosyjskiej; 1888 absolwent Pawłowskiej uczelni wojskowej. W czasie I wojny światowej dowódca brygady / dywizji kozackiej. W listopadzie 1917 podjął nieudaną próbę przywrócenia władzy Rządu Tymczasowego. W okresie od maja 1918 do lutego 1919 ataman Kozackiego Wojska Dońskiego, od 1919 roku na emigracji w Niemczech. W czasie II wojny światowej organizator oddziałów kozackich po stronie III Rzeszy. Skazany na śmierć w ZSRR i stracony.
