urodzony 22 października 1883 roku w Buzułuku, zmarł 23 lutego 1939 roku w Moskwie, radziecki dowódca, marszałek Związku Radzieckiego. Uczestnik I wojny światowej i rosyjskiej wojny domowej. W 1919 roku dowodził 14 Armią na wschodniej Ukrainie, a w 1920 roku Frontem Południowo-Zachodnim, w skład którego wchodziły Armie 8, 12, 13 i 14. Zignorował rozkazy Naczelnego Dowództwa i nie zdecydował się wysłać Armii Konnej Budionnego do walki na Froncie Zachodnim, co w dużej mierze przyczyniło się do klęski bolszewików w całej wojnie.
23 lipca 1920Dowódca Frontu Zachodniego Michaił Tuchaczewski wydaje rozkaz, aby do 12 sierpnia podległe mu wojska wkroczyły na tereny polskie (już za linią Curzona), osiągnęły rzekę Wisłę i zdobyły warszawską Pragę. Zamierza rozgromić wojska polskie i otworzyć sobie drogę do Europy Zachodniej. Dowódca Frontu Południowego Aleksandr Jegorow wydaje rozkaz dla podległych armii o rozpoczęciu ofensywy, której celem ma być zdobycie Lwowa i otwarcie tym samym drogi na południe Europy. Realizując cele nakreślone na 2. Kongresie III Międzynarodówki, Biuro Polskie w Moskwie powołuje Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski z Julianem Marchlewskim na czele.
8 sierpnia 1920Sytuacja operacyjna na froncie polsko-bolszewickim w dniu 8 sierpnia 1920
13 sierpnia 1920Przedstawiciele korpusów dyplomatycznych opuszczają Warszawę. Pozostaje jedynie przedstawicielstwo USA i Włoch oraz nuncjusz apostolski. Aleksandr Jegorow otrzymuje z Moskwy rozkaz, aby przekazać Michaiłowi Tuchaczewskiemu XII Armię i 1. Armię Konną. Na północnym teatrze działań wojennych bolszewicka IV Armia przy udziale ochotników niemieckich z Prus Wschodnich zdobywa Działdowo. Bolszewicy przekazują Niemcom Działdowo, które do 1914 roku było w granicach państwa niemieckiego, a na mocy pokoju wersalskiego z 1919 roku przekazane zostało Polsce. Toczą się walki o przełamanie I linii obrony pod Warszawą. W godzinach popołudniowych bolszewicy zdobywają Radzymin, położony 2 kilometry za pierwszą linią obrony.