Pożyczkę Odrodzenia Polski Sejm Ustawodawczy uchwalił 27 lutego 1920 roku. Środki uzyskane z Pożyczki rząd planował przeznaczyć częściowo na inwestycje gospodarcze państwa m.in. regulację rzek czy budowę portów, odbudowę kraju ze zniszczeń wojennych oraz na cele wojskowe. Akcja propagandowa sprzedaży Pożyczki Odrodzenia Polski była bardzo intensywna. Do jej prowadzenia powołano Urząd Propagandy Pożyczki Państwowej, który współpracował w tym zakresie ze wszystkimi ministerstwami. Agitację prowadziły urzędy państwowe i instytucje wojskowe, w gazetach ukazywały się ogłoszenia i artykuły zachęcające do kupna obligacji oraz relacje z przebiegu akcji propagandowych sprzedaży Pożyczki Odrodzenia Polski.
Na plakat reklamujący Pożyczkę Odrodzenia Polski ogłoszono konkurs, którego rozstrzygnięcie nastąpiło dnia 9 kwietnia 1920 roku. Za najlepszą pracę uznano projekt Felicjana Szczęsnego Kowarskiego (1890-1948) pt. Dobosz. Przebieg konkursu i wątpliwe według ministra skarbu efekty referował nieco później malarz Wojciech Kossak w liście do żony:
„Grabski mi się skarżył, że na pożyczkę odrodzenia takie ohydy mu dali, jak ten potwór z bębnem i krzywymi nogami. Gdy komitetowi konkursu przedstawiał, że to świństwo jest niemożliwe, odpowiadali mu, że reszta nadesłanych prac była tak straszna, że w końcu wzięli tę cholerę”.
Wbrew opinii ministra Grabskiego, zwycięski plakat Kowarskiego był na tyle popularny, że doczekał się co najmniej trzech edycji, jednej w Toruniu i dwóch w Warszawie.