Działalność Polskiego Białego Krzyża zainicjowano w Polsce na początku 1919 roku. Najpierw Polski Biały Krzyż z siedzibą w Warszawie działał bez określonych podstaw prawnych, starając się za pośrednictwem różnego rodzaju apeli pozyskać pomoc dla żołnierzy armii polskiej.
Intensywny okres działalności instytucji przypada na czas wojny polsko-bolszewickiej. Polski Biały Krzyż powołał Wydział Propagandy, który łącznie ze Służbą Narodową Kobiet prowadził agitację za wstępowaniem do wojska, zbierał i rozdawał czasopisma. Wydział Prasowy Polskiego Białego Krzyża organizował liczne akcje propagandowe, nawoływano m.in. do kupowania pożyczki państwowej, zapisywania się do organizacji oraz wstępowania do Armii Ochotniczej. W celu spopularyzowania działalności, na zlecenie PBK powstawały plakaty, które następnie pojawiały się na murach wielu miast.
Jednym z takich druków propagandowych jest plakat według rysunku Edmunda Bartłomiejczyka (1885-1950). Litografia przedstawia żołnierza w mundurze piechoty liniowej z czasów Królestwa Kongresowego i żołnierza piechoty z okresu wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920.