W połowie sierpnia 1920 roku, w czasie decydującej dla całej wojny polsko-bolszewickiej Bitwy Warszawskiej, we wsi Zadwórze pod Lwowem doszło do bitwy okrążonego oddziału ochotników, głównie młodzieży, pod dowództwem kpt. Bolesława Zajączkowskiego, z oddziałami 1 Armii Konnej Siemona Budionnego. Większość obrońców zginęła w walce, a miejsce bitwy przeszło do historii pod nazwą polskich Termopil.
Od 1926 roku ku czci poległych pod Zadwórzem na trasie Zadwórze-Lwów organizowany był przez Okręg Lwowski Związku Strzeleckiego Marsz Zadwórzański.
Autor plakatu, malarz Feliks Michał Wygrzywalski (1875–1944), dopiero w 1922 roku powrócił do Polski, wcześniej, również w okresie wojny polsko-bolszewickiej, przebywał w Rosji, gdzie jako artysta został zmobilizowany do pracy na rzecz propagandy sowieckiej. W relacji prasowej „Gazety Kaliskiej” z 1922 roku pisano:„malował więc plakaty kilometrowej wielkości przeciw Denikinowi i Wranglowi. Kazano mu też wymalować w sierpniu 1920 roku wymalować plakat apoteozę na zdobycie Warszawy przez bolszewików, lecz tutaj malarz pokazał Mochom polskie twarde rogi, miał z tego powodu silny zatarg z władzami, lecz ostatecznie postawił na swojem: plakatu nie wymalował, a Polska także postawiła Warszawy nie dała”.